cześcianie

Kaj wraca z pracy. Krzątamy się z Lulu w kuchni przygotowując obiad. Lulu krzyczy: „Cześć”. Kaj jej odpowiada, a do mnie ani słowa.

– Kaj, a może i ze mną byś się przywitał?!

– Ale jak ja mam się z tobą przywitać, skoro ty dzierżysz w rękach jakich parujący garnek?

– A co, od słowa „cześć” wypadnie mi z rąk?

– No wybacz, nie będę się cześciać z żoną!

– Ale dlaczego?

– Bo żonę trzeba przywitać godnie. Odstawiaj maleńka ten garnek!

I przywitał mnie godnie. Oj, godnie.