nie samym chlebem człowiek żyje

Kaj wrócił z pracy nieco wcześniej:

– A co taka piękna od samego rana?

– Po pierwsze, nie piękna – prostuję z żalem – a po drugie…

– A po drugie, nie od samego rana? – zgaduje mąż.

– …a po drugie, dlaczego tak szybko wróciłeś z pracy? Jeszcze obiadu nie zrobiłam.

– A nie szkodzi! Będę żył twoim pięknem.

To raczej długo nie pociągnie.