czysta chemia

Lulu obserwuje parę naszych znajomych i nie może zrozumieć:

– Ale dlaczego on z nią jest?!

– Może ją kocha? – podsuwa rozwiązanie Kaj.

– To znaczy, że miłość rozum odbiera! – zaczyna rozumieć złożone uwarunkowania losu ludzkiego moje dziecko.

– Rozum odbiera i nie daje nic w zamian – uświadamia ją ojciec.

– Nie, no to jednak oczywiste, że nie ma żadnej miłość. To musi być tylko reakcja chemiczna – nie daje za wygraną Lulu.

– Może i reakcja – zgadza się ojciec – ale jaka przyjemna!

– Dziecko, ale ja twego ojca kocham już 20 lat – wtrącam się do rozmowy. 

– To już przyzwyczajenie! – córka patrzy na mnie z politowaniem.

– Masz rację – przyznaje Kaj. – Ja już się przyzwyczaiłem, że kocham twoją matkę. I tak się spalamy od 20 lat, ja jestem polanem, a ona tlenem.

– Ale teraz poważnie was pytam: dlaczego on z nią jest.

– Musi ją kochać.

– Właśnie! Musi!